Adiós bebé, me voy a trabajar

Hoy tras casi 7 meses desde que nació mi enano me toca volver a trabajar y con ello empiezo una nueva etapa de mi bimaternidad.

Con mi hija volví a trabajar a las 16 semanas y me he dado cuenta ahora de todas las cosas que me perdí.

En ese momento era lo mejor para todos y me permitió poder disfrutar de un año sin trabajar por las tardes pero cobrando el sueldo íntegro.

Esta vez la situación era diferente pero sobretodo mi peque me hizo ver que cada niño es un mundo y con él iba a aprender de nuevo lo que es conocer a tu bebé.

Llevo 7 meses de bimadre disfrutando/padeciendo de mis hijos y he tenido momentos de todo porque el enano no me pone las cosas fáciles y es de armas tomar.

Confieso que he tenido momentos que me he sentido sobrepasada y que he pensado que estaría mejor en el trabajo que cuidando a mi enano.

Pero ahora que me toca volver me doy cuenta de lo peque que es y de lo que me necesita.

Me da mucha pena pensar que se ha acabado el poder estar juntos todo el día y que no estaré cuando se despierte con la sonrisa en la boca.

Hoy empezamos nuestro duelo en el que nos tocará aprender a vivir separados y tendré que aceptar que habrá cosas que me las perderé pero que no pasa nada y el tendrá que aprender que se queda con personas que le quieren mogollón y que le ofrecerán su amor de una forma distinta a la mía.

Sé que mi peque está en buenas manos pero no puedo evitar sentir nervios y preocupación por como irán las cosas.

No me gusta pensar que mi bebé lo pueda estar pasando mal por esta separación que no va a entender porque es demasiado pequeño.

Me toca volver a trabajar y vuelvo a un trabajo que me encanta pero no puedo evitar sentir que es demasiado pronto para dejar a mi bebé.

Ahora sé que esto pasa muy rápido y me da mucha pena pensar que ya no tendré otra oportunidad para vivirlo (sí, yo cierro el grifo de la maternidad).

Y hoy empiezo una nueva etapa de bimadre y  laboral en la que voy a aprender de nuevo a conciliar.

Espero que si mi hija un día decide ser madre no tenga que plantearse esto y que escoger entre ser madre o tu vida laboral no sea un problema porque viva en una sociedad que haya dado solución.

Querer estar con mis hijos no me hace menos profesional o que esté memos implicada, sencillamente quiero poder dedicar el tiempo que requieren y es que parece que no nos damos cuenta que estamos criando a las personas de la sociedad del futuro.

Mi equilibrio va a ser una reducción de jornada (y de sueldo) y me siento en parte feliz de esta solución con la que intentaré tenerlo todo.

¿Cómo fue tu vuelta al trabajo?

 

¿Cómo fue tu vuelta al trabajo?

6 comentarios

  1. La mía fue un visto y no visto, porque me reincorporé a una reunión de hora y media y ya no volví a pisar el despacho, por todas las condiciones que me querían cambiar sólo por haber sido madre. Para el siguiente, la maternidad me pillará siendo autónoma, por lo que de nuevo será una aventura completamente desconocida. Creo que la baja de maternidad es ridículamente corta, y por pocas necesidades que tenga un bebé de 16 semanas, siempre son muchas, seguro que no va a estar en ningún sitio mejor que con su madre. Aunque es cierto que a veces querríamos escapar al trabajo para cambiar de aires.

  2. Ánimos!! Yo me incorpore hace casi 2 meses después de las 16 semanas y juntar la lactancia. La vuelta aún me está costado porque aunque el peque esta bien con los abuelos cuesta la adaptación pensando en como irá, pensando que nosotras somos las únicas que sabemos que les pasa en cada momento y luego en nuestro caso nos está costando que le den el bibe…pero poquito a poco seguro que se acostumbran.

    • Yo finalmente cogí una excedencia de mes y medio porque me tocaba volver justo cuando mi marido hacía vacaciones y como lo pensamos desde el principio las pagas las guardamos para esto.
      En mi caso a mi peque también le está costando mucho el biberón, vamos que está haciendo un poco de régimen hasta que llego a las 15h, pero mi hija al principio hizo lo mismo hasta que vio que es lo que había y empezó a tomar más. Por suerte él ya come otras cosas así que vamos haciendo.

  3. Molts ànims en la tornada a la feina; jo sóc autònoma i sempre he treballat a les poques setmanes de tenir els pekes, però des de casa. Per decisió pròpia els vaig portar a la llar amb 13 i 8 mesos, així que no em puc n'imaginar com ha de ser els haver-los de deixar "per obligació".

    • la veritat és que és un pal perqué no és una cosa que triïs i que li puguis fer entendre, però és el que hi ha i sort que tinc on tornar. Al final la reducció de jornada ajuda.

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.